Op de Natuurmonumenten website vind je een selectie mooie wandelingen in Zeeland. Groôs ontdekt op die manier steeds weer een andere kant van de provincie. Voor Tweede Paasdag kozen we de tocht die je langs Slot Haamstede en daarna door het duinlandschap van de Zeepeduinen brengt. Een klein verslag!
Van een afstand gluren naar het slot
De Zeeuwse zussen van Groôs staan voor een dicht hek. Slot Haamstede is helaas niet toegankelijk als er geen excursie is. En, waarschijnlijk is het slot bewoond! We zagen een gezinnetje gezellig brunchen aan tafel. Ook mogen we het Slotbos dat ernaast ligt niet betreden. Het bos was ooit bedoeld om hakhout voor het kasteel te oogsten. Na de Tweede Wereldoorlog stopten ze daarmee en konden de bomen uitgroeien. Een leuk weetje, maar een niet zo goed begin van onze wandeling! Vanaf een afstand bekijken we de oude slotmuur, het prachtige kasteel en het bos vol narcissen. Dit gedeelte van de Natuurmonumenten wandeling slaan we over.
Duitse Walvisbunker
Volgens de kaart sta je bij punt drie, na het beklimmen van de trap aan het einde van het Slotbos, in ’t Zeepe tussen de bunkers uit de Tweede Wereldoorlog. Na wat speurwerk maken we onze eigen route. We volgen vanaf het slot de Weststraat die overgaat in de Burghseweg. Na een paar honderd meter slaan we rechts de Moolweg in. Wanneer we de borden van Natuurmonumenten zien, beklimmen we het zanderige bospad omhoog. Et voilà. We staan naast de indrukwekkende Walvisbunker van de ‘Stützpunktgruppe Schouwen’ uit 1943. Naast ons zien we de grote trap met in de verte het slot. De officiële wandeling kan nu echt beginnen! Nog een interessant weetje: de drie meter dikke wanden van dit meest uitgebreide best bewaarde complex uit Nederland waren in totaal 5000 kilometer lang. Het was onderdeel van de verdedigingslinie van de Duitse bezetter langs de West-Europese kust.
Zoetwatermeertjes en heel veel zand
De bunkers mag je niet betreden, tenzij je meedoet aan een excursie. In de koele en vochtige ruimtes overwinteren namelijk verschillende soorten vleermuizen. We laten de commandobunker achter ons en genieten vanaf een platform van het waanzinnig mooie uitzicht over de duinen. Daarna stuiven we door het mulle zand naar beneden. We hopen wilde Shetland pony’s en Schotse hooglanders te spotten. We denken ze in de verte te horen en wat sporen in het zand te herkennen, maar helaas laten ze zich vandaag niet zien. Het is in ieder geval heerlijk weer en het afwisselende duingebied met de zoetwatermeertjes is ook zonder de dieren gaaf om te ontdekken. Na een kleine zes kilometer zit de afwisselende Natuurmonumenten wandeling er alweer op. Heb jij een tip voor een andere wandeling? We zijn benieuwd
Foto’s Mel van Zweeden