Haar ogen glimmen als ze een grote bovenkaak aanwijst. Deze ligt quasi subtiel bovenop een kast in de woonkamer. “Hier zie je precies waar de slagtand heeft gezeten.” Hester Loeff uit Zierikzee is een verzamelaar in hart en nieren. Ze weet van aanpakken en vindt zichzelf steeds opnieuw uit. Of ze nu fossielen – groot en klein – verzamelt, een strandexcursie geeft, op schelpen tekent of vrijwilliger is bij een festival of werkgroep. “Regelmatig zeggen mensen dat ik me moet specialiseren, maar dat wil ik helemaal niet!” Een portret vol passie.
Leren prepareren in Middelburg
In het huis van Hester kijk je je ogen uit. In ieder hoekje vind je fossielen, opgezette dieren of materiaal in zakjes wat ze nog moet uitzoeken. “Ik wandel of fiets maar weinig zonder iets op te pakken. Dode insecten op straat, ja hoor, die gaan ook mee naar huis. Ik heb altijd wel een zakje of een leeg kauwgompotje bij me.” Recent kreeg Hester een hoornaar. Deze ligt omgeven door spelden op haar bureau. “Een van de grootste wespensoorten. Hij was helaas al een beetje aan het ontbinden.” In Middelburg volgt ze bij preparateur Wim Phaff een cursus. “Het is best duur om een dier op te laten zetten. En ik wil het ook gewoon zelf kunnen. Het valt best tegen. Ik heb nu een paar lessen gehad, maar je bent wel een jaar bezig wil je dit een beetje onder de knie hebben.” Dat houdt haar niet tegen. Ook naast de lessen knutselt ze erop los. Hester: “Dat is precies wat ik wil doen: lekker experimenteren.” Vies vindt ze het werk niet. “Het valt heel erg mee. Ik ben altijd bang geweest voor messen en was vies voor vanalles. Het materiaal waar we mee werken komt uit de vriezer, dus dat stinkt niet. Maar, toen we in de eerste les gelijk een schedel moesten schoonmaken, ben ik wel even misselijk geweest hoor!”
Fossielen verzamelen
Ruim vier jaar geleden begon ze met het verzamelen van fossielen. Hester lacht erbij als ze erover vertelt: “Het is echt uit de hand gelopen!” Twitter is handig, daar ontmoet ze gelijkgestemden. Zo ook preparateur Wim. Hester: “Ik was eigenlijk op zoek naar een schapenskelet en iemand dacht dat hij me daaraan kon helpen. Helaas was dat niet het geval, maar ik leer nu wel prepareren!” In de schuur en op zolder staan bakken vol gruis waar ze de mooiste schelpjes tussen vindt. De kasten ernaast zijn afgeladen met bijzondere items. Stuk voor stuk gelabeld met alle mogelijke informatie. “Hoeveel tijd heb je?”, grapt Hester. In de schuur trekt ze een lade open. “Kijk, dit zijn mijn vergelijkingsskeletten. Daar had ik dat schaap voor nodig. Als ik iets vind, wil ik het determineren, wil ik zeker weten wat ik vast heb. Met een compleet skelet zie ik bijvoorbeeld gelijk of het een rund of een schaap is en welk onderdeel precies.” Uit een andere lade pakt Hester een fragment van een mensenschedel. “Gedateerd door het Nederlands Forensisch Instituut. Ik had het bij de politie gemeld, mocht het naar een vermist persoon leiden. Het bleek een schedel uit 1050 na Christus te zijn.” Ze wijst in een weer andere la een middenhandsbeentje van een beer aan. “Ook van rond die tijd. Toen leefden er nog beren in Zeeland.”
“Als ik iets vind, wil ik het determineren, wil ik zeker weten wat ik vast heb.”
De verzameling tot Nederland beperken
Van de zomer gaat Hester naar Engeland. “Daar hou ik me in hoor. Ik beperk me tot Nederland, anders loopt het de spuigaten uit!” Met een grijns van oor tot oor vertelt ze over een andere verzamelaar: “In de jaren zestig of zeventig ging hij op excursie en nam zijn gezin mee. Aan het einde van de vakantie hing de auto zo schuin van de vondsten, dat hij zijn familie op de trein heeft gezet. Die kinderen hebben er waarschijnlijk een trauma aan overgehouden!” Naast zelf het strand afspeuren, koopt Hester ook verzamelingen op. “Huisontruimingen of een verzameling waar een weduwe mee blijft zitten. Dat komt dan op m’n pad en ik kan daar moeilijk nee tegen zeggen.” Zo komt ze bijvoorbeeld aan veel Noordzeemateriaal, maar ook collecties gruis uit Normandië en Marokko. “Ik heb er weleens over nagedacht om mijn collectie in kaart te brengen, te digitaliseren. Maar dat is haast niet meer mogelijk.”
Rariteitenkabinetjes
In de woonkamer staan verschillende kasten, maar één klein kastje valt gelijk op. Hester: “Mijn eigen rariteitenkabinetje.” Ze opent de deurtjes en tientallen snuisterijen verschijnen. Van een kleine schedel van een mol en exotische schelpen tot een pluk mammoethaar en een Baccarat presse-papier uit 1848. “Die laatste was van mijn oma. Een soort toverbol op haar bureau vond ik dat. Dat is het leuke van zo’n rariteitenkabinetje. Het is een mix van naturalia, schilderijtjes, porselein en andere mooie dingen. Na het zien van een groot rariteitenkabinet ben ik erover gaan lezen. Het komt uit de tijd van de Verlichting, toen mensen heel nieuwsgierig waren. Ja, ik had eigenlijk minstens twee eeuwen geleden geboren moeten worden.” Hester maakt ook rariteitenkabinetjes die ze zelf in elkaar timmert en online verkoopt. “Er afstand van doen is best lastig. Je hebt er toch veel liefde in gestoken. En iedere keer vind ik het weer zo gaaf geworden!”
“Ja, ik had eigenlijk minstens twee eeuwen geleden geboren moeten worden.”
Passie overbrengen
Haar grootste droom? Het liefst wil Hester haar werk maken van haar hobby’s. “Niet alleen verzamelen, maar ook meer strandexcursies en workshops geven. Mijn passie overbrengen op anderen. Het geeft zo’n voldoening als mensen tegen je zeggen dat ze na jouw uitleg eindelijk weten hoe ze op het strand naar fossielen moeten zoeken. Kinderen snappen het altijd gelijk.” Hester denkt er even over na: “Misschien is het ook wel een kinderlijke manier van verzamelen. Mijn jongste is ook zo. Er rolt nog weleens een kastanje uit de wasmachine, die hij in zijn broekzak had gestopt.” Over haar zoon gesproken: Hester grabbelt in een pot vol met zijn verzameling scheermeshelften. “Ik ben sinds kort begonnen met tekenen op schelpen. M’n jongste deed gelijk mee, dus ik mag er vast een paar uit zijn verzameling pakken. Ook zoiets leuks: ik postte erover op Twitter en er kwam gelijk een bestelling binnen van het Stadhuismuseum Zierikzee, voor in hun museumwinkel. Ik was net een weekend bezig!” Meer lezen? Volg Hester op Twitter of bekijk haar website om op de hoogte te blijven van al haar avonturen
Foto’s Mel van Zweeden