Duurzame modecollectie

Tijdens haar middelbareschooltijd in Goes maakte Melissa de Vos al een duurzame modecollectie. Inmiddels vormt duurzaamheid een rode draad in haar werk. Na een intensieve stage in Londen, inclusief werken tijdens de London Fashion Week, studeerde ze onlangs af aan de modeopleiding van de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Groôs sprak met Melissa over haar Zeeuwse inspiratiebronnen, visafval en de uiteindelijke slippercollectie die ze ontwierp.

Duurzaamheid en natuur als rode draad
Melissa: “Op het Goese Lyceum zat ik in de kunst- en cultuurklas. Tekenen en mode interesseerden me toen al heel erg. Zo’n sterke visie als ik nu heb, had ik destijds nog niet hoor. Ik experimenteerde veel, naaide dingen aan elkaar. Ik heb eens een jurk gemaakt van oude fietsbanden en één van melkpakken. Met deze jurken deed ik mee aan Kunstbende Zeeland. Grappig eigenlijk, ik was toen al bezig met de natuur, met recycling. Toen misschien niet bewust, maar nu vormt duurzaamheid een rode draad in mijn werk. Vier jaar geleden startte ik met de opleiding Mode aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. We begonnen meteen met vormonderzoek. Ik heb daar geleerd om mijn keuzes te verklaren. Dat was best lastig. Ik deed eigenlijk altijd gewoon wat ik leuk vond.”

“De avond voor de show hebben we niet eens geslapen.”

Backstage bij de London Fashion Week
Tijdens haar opleiding liep de ontwerper uit Heinkenszand zes maanden lang stage bij Faustine Steinmetz. Melissa: “Dat was erg intensief. Urenlang werkten we in een schuurtje, soms best hersenloos werk. Niet goed voor je rug en nek in ieder geval.” Melissa lacht: “Niet echt een droombeeld, hè? Toen mijn stage startte waren ze al druk bezig met de voorbereidingen voor de London Fashion Week in Tate Britain. Ik was de ‘running man’, stond voor iedereen klaar, deed allerlei klusjes. Het leuke daarvan is dat je heel veel ziet en door iedereen gewaardeerd wordt. Het beeld wat ik verder had van de Fashion Week klopte helemaal. De glamour heb ik niet meegemaakt, zeg maar. We moesten lang doorwerken en de avond voor de show hebben we niet eens geslapen. Heel raar, maar omdat we zó moe waren kregen we daar juist weer energie van. Ik herinner me nog dat we een nacht lang knoopjes zaten te stikken. Ik keek gewoon scheel op de naald!”

Waardevolle ervaringen
De jonge ontwerper vertelt honderduit over Londen. Het is duidelijk dat ze er een geweldige tijd had. Melissa: “Ik heb veel geleerd. Niet alleen over mode, maar ook over de promotie ervan. We hebben een keer een persontbijt georganiseerd bij Cheap Monday op de Carnaby Street. Alle belangrijke journalisten waren er. Ik had nog nooit van een persontbijt gehoord. Het leek me heel onhandig. Om 7 uur ’s ochtends stond iedereen al muffins te eten en ondertussen te luisteren en te kijken naar de hoofddesigner en modellen. Een bijeenkomst én ontbijt: twee in één. Heel handig juist. Dat is typisch Londen. Alles moet snel, want iedereen werkt veel en hard. Op den duur zit je in die flow. Het maakt het ook easier omdat iedereen dat doet. En ik heb veel geleerd van de andere stagiaires en van m’n huisgenoot. Zij liep stage bij een ander merk. Ze had weer heel andere ervaringen. Verder was het natuurlijk erg gezellig om de pub in te gaan. Lekker cidertjes drinken met z’n allen!”

Gefascineerd door de onderwaterwereld
We zien in het appartement van Melissa allerlei samples liggen waaronder verschillende stukjes vissenhuid. Onderzoeksmateriaal voor haar afstudeeropdracht. Melissa: “Ik hou van Zeeland en haal daar veel inspiratie uit voor projecten. Ook ben ik gefascineerd door de onderwaterwereld: de kleuren, de vormen. Ik wist meteen dat ik daar iets mee wilde doen. Toen ik me verdiepte in visafval kreeg ik bij visserijen steeds te horen dat er geen afval was. Dat geloofde ik niet. Het wordt vaak verwerkt in katten- en hondenvoer en in lippenstift voor dat glanzende laagje, maar zoveel daarvan hebben we toch ook weer niet nodig? Om het maar even in het thema te houden, op een gegeven moment verdronk ik in m’n vooronderzoek. Ik moest het gaan afbakenen. Visafval is er en ik kon het probleem niet oplossen. Het is niet iets wat ik in stand wil houden, wel ben ik gaan nadenken over een nieuwe en hoogwaardige toepassing. Zo kwam ik op het maken van een schoen. Dit bleek al snel erg lastig. Ook kon ik er niet al mijn technieken in kwijt. Het is uiteindelijk een collectie slippers geworden.”

“Met 10 kilo schubben en 10 kilo huiden fietste ik weg bij de vishandel.”

 

Schubben in alle hoeken en gaten
“Je kan zoveel doen met vissenhuid!” Melissa straalt terwijl ze over haar project vertelt: “Zonde om niet alle mogelijkheden te onderzoeken. Ik ben gaan breien, borduren en weven. Ook heb ik technieken gecombineerd en ben ik gaan weven op de breimachine.” Voor de collectie heeft ze alleen zalm gebruikt. Melissa: “Met 10 kilo schubben en 10 kilo huiden in de bakfiets ging ik van de vishandel terug naar huis. Om de 38 stukken soepel te krijgen heb ik ze eerst 5 dagen lang, ieder 5 minuten, gemasseerd met olijfolie en eieren. Later heb ik ze op potten met glycerine en alcohol gezet. Na een tijdje kwamen we echt overal schubben tegen in huis. Je werd ’s ochtends wakker in de stank. Echt verschrikkelijk. Gelukkig had ik op een gegeven moment een studio om een groot deel naar te verhuizen.” De zool die ze maakte is helaas niet helemaal duurzaam. Melissa: “Deze heb ik gegoten van hars en omdat het niet flexibel is, is het ook een prototype en open voor ontwikkeling. De geweven slipper is 100% duurzaam, bij de andere slippers is dat minder. Zo heb ik de schubben bijvoorbeeld geborduurd op katoen. Veel ontwerpers struggelen daarmee, maar ik ben er heel transparant in. Ik vind niet dat je moet liegen over de mate van duurzaamheid. Het is ook lastig, maar we zijn goed op weg.”

Creatieve oma als grootste inspiratiebron
Van februari tot en met mei werkte ze aan de collectie. Afgelopen zomer werd haar project met een 8 beoordeeld. Melissa de Vos: “Ik ben een perfectionist, wil alles goed doen. Daar zat ik mee in m’n maag. Omdat niet alles 100% duurzaam is gemaakt, heb ik een transparant kijkje gegeven in m’n denkproces. De feedback bij m’n examen was dan ook dat ik eerlijk en oprecht ben. Maar, dat ik daar wel mee moet oppassen. Soms mag je bluffen.” Momenteel is de jonge modeontwerper aan het oriënteren op wat ze hierna gaat ondernemen. Melissa: “Misschien een opleiding bij de Dutch Shoe Academy in Utrecht. Ik wil me graag verdiepen in die ambacht, in wat ervoor nodig is om een schoen te maken. Het zal in ieder geval iets creatiefs zijn. Dat kreeg ik vroeger al mee van mijn oma. Ze leerde me zoveel, waaronder aquarellen. Zei zei altijd: ‘Gewoon doen en je hart volgen.’ Zij is, naast Zeeland, denk ik nog wel mijn grootste inspiratiebron.”