“Het moest iets met eten zijn”
Ze studeerde Communicatie aan de Hogeschool Zeeland en liep stage bij een reclamebureau. Toch rolde ze in een ander soort baan na haar afstuderen. Vivian: “Via via ben ik als artsenbezoeker begonnen. Dan ben je een vertegenwoordiger van medicijnen. Echt een leuke baan was dat. Ik werkte daar toen ik Ron tegenkwam. Hij was leidinggevende in de keuken bij Brasserie Appelmans in Antwerpen en wilde graag iets voor zichzelf beginnen. Zijn ouders hadden verschillende hotels gehad, maar van alleen kamers verhuren zou hij doodongelukkig worden. Het moest iets met eten zijn. Alleen maar in de keuken staan was het ook niet. Dat doe je niet tot je zestig bent. Toen we een investeerder tegenkwamen die dit gebouw had gekocht, wisten we het. Het zou een hotel met brasserie worden. Ron kon weer terug naar zijn Goes. We hebben bij het opstarten veel hulp gehad van de pandeigenaar. En nog steeds leren we van hem. We zijn nu bezig met meer structuur aanbrengen. We willen alles beter maken, perfectioneren.”
Alles werd groter en groter
In mei is Katoen alweer twee jaar geopend. Het stel begon met niks en staat nu aan het roer van een succesvolle horecalocatie en een hotel met drieëntwintig kamers in hartje Goes. Vivian: “Toen we startten werkte ik nog bij mijn oude baan en draaide Ron de boel. Het werd al snel groter en groter en groter. Hoe we dat met twee kleine kinderen erbij hebben volgehouden weet ik niet goed. Dat deden we gewoon.” De twee werken zelf niet op de werkvloer. Ron stuurt iedereen aan en alles wat je ziet is van de hand van Vivian. “Ik werk zelf vooral ’s avonds, zodat ik overdag bij de kinderen kan zijn. In de avonduren ga ik dan op zoek naar ideeën voor het interieur, de kleding en de marketing. Op dit moment zijn we toe aan nieuwe kleding. Daar denk ik dan heel goed over na. Het moet echt kloppen. Ik wil niet iets snel bestellen en als de medewerkers het aanhebben dan toch denken dat ik het liever anders had gezien. Daarnaast houd ik me bezig met de sfeer, wil geen stress zien bij het personeel. Ik kijk door jullie ogen naar de brasserie en het hotel. Gasten moeten die fijne sfeer voelen.”
“Ik kijk door jullie ogen naar de brasserie en het hotel. Gasten moeten die fijne sfeer voelen.”
Handgeschreven teksten
Boven de hoge tafels en de bar hangen grote lampenkappen van jeansstof. Zowel de brasserie als het hotel heeft een industriële look. Aan de muur zien we borden met prachtig handgeschreven teksten. “Dat doet mijn vader. We hebben hem volledig ingezet hoor. Hij is met pensioen en heeft een mooie eigen stijl. Laatst met Valentijn kreeg ik ineens een idee van de medewerkers. Hij heeft toen vijfentwintig kaartjes geschreven. Heel bewerkelijk. Gelukkig zijn we goed in last minute werk.”
Genoeg ambitie bij Katoen
Hebben Vivian en Ron nog meer ambitie dan het perfectioneren van Katoen? Over die vraag hoeft Vivian niet lang na te denken. “Vorig jaar hebben we op het plein ons eigen festival georganiseerd: Katoen XL. Er stond een groot podium met dj’s en er was een cavabar. Ook schonken we speciaalbier en was er kwalitatief goed eten. Het was een megasucces. De duizend kaarten waren binnen no time verkocht. In augustus volgt de tweede editie. Voor in de toekomst denken we aan een XS editie voor kinderen.” Ook zijn de ondernemers bezig met een aanbouw naast de ingang. “Daar kunnen grote groepen voor een bruiloft of vergadering terecht. Vivian: “We zijn hiervoor nog op zoek naar een naam. Suggesties zijn welkom!”
Uitzicht op Goes
Vanuit de brasserie lopen we naar het hotelgedeelte. Bij de balie vraagt Vivian naar kamer 105. “Die is lekker licht. Eén van mijn favoriete kamers.” We hebben geluk. De kamer is vrij. Het hotel is modern én authentiek. De gemeente heeft tijdens de verbouwing meegekeken naar wat behouden moest worden van het oude pand. Het resultaat is sfeervol en fris. Vivian: “Je kan niet alles behouden. Dat heeft met hygiëne te maken. Een hotel mag niet smoezelig zijn. Maar, het blijft een oud gebouw en alles is een beetje scheef. Daardoor is geen kamer hetzelfde.”
“Het blijft een oud gebouw en alles is een beetje scheef. Daardoor is geen kamer hetzelfde.”
Vivian klopt voor de zekerheid op de deur voordat we naar binnen gaan. In de lichte kamer kijken we door de grote ramen op de Vlasmarkt met in de verte de Grote Markt. In de kamers staan zwarte kofferrekken. “Matzwart, ik wil niet dat het glanst. De meeste mensen letten er misschien niet op, maar ik wil dat alles klopt.” We lopen af en toe buitenlangs naar een volgende kamer. Binnen zien we oude houten balken en andere mooie originele details. Vanaf het dak bekijken we een paar karakteristieke huizen achter Katoen. “Het is mijn grote droom om die erbij te pakken. Dan maken we er een dorpje van.”
Een nachtje slapen bij Katoen?
Kamer 105 is één van de superieurkamers voor twee personen en boek je vanaf € 137 per nacht. De laatste kamer waar de Zeeuwse zusjes mochten rondneuzen voelde aan als een luxe appartement. Dit is de tweepersoonssuite die je reserveert vanaf € 195 per nacht. In de brasserie van Katoen kun je terecht voor een lunch, diner of een borrel. Ga je ’s avonds naar het naastgelegen Theater de Mythe? Bij Katoen hebben ze een wisselend Mythe menu met seizoensgebonden producten
Foto’s Mel van Zweeden