Het is mistig op het strand van Vrouwenpolder. Alle geluiden worden gedempt en je kan slechts tot een paar meter voor je zien wat er gebeurt. Het strand lijkt verlaten, maar niets is minder waar. In het winterseizoen staat iedere vrijdagochtend de groep van Guido Krijger te popelen om het koude water in te gaan. Deze week sluiten Lisa, Will, Marten, Ab en Nelie aan. Waarom zou je alleen in de zomer in de zee zwemmen?
De wildernis van Zeeland ontdekken
Na gereisd te hebben door Canada en Nieuw-Zeeland, keerde de in Vlissingen geboren Guido Krijger in 2004 met heimwee terug naar Zeeland. In het buitenland zag hij prachtige dingen, maar voelde zich als toerist een beetje verloren. “Terug thuis had ik geen werk en geen huis meer. Ik besloot om mijn avonturen in het buitenland hier voort te zetten. Ik kocht een tweedehands zeekajak en ben de wildernis van Zeeland gaan ontdekken. Het verbaast me inmiddels dat niet méér mensen dit doen. Je vindt hier zoveel moois! Iedere keer is het weer een klein avontuur. Daar hoef je helemaal niet ver voor te reizen.”
Geen winterdip meer
Guido heeft van zijn passie zijn werk kunnen maken: hij is zoveel mogelijk buiten te vinden. In ieder geval in het winterseizoen iedere vrijdagochtend op het strand van Vrouwenpolder voor het ‘Winter zeebad’. “Voor mij zijn het strand en de zee heel belangrijk. Ik zwem nu zo’n zes jaar ook in de winter een paar keer per week in zee. Daarvoor had ik sommige jaren last van een winterdip, tegen het depressieve aan. Zeker als ik minder werk had, omdat ik het toch van het voorjaar en de zomer moet hebben, viel ik in een gat. Toen ik zes jaar geleden in de herfst op het strand stond, voelde ik het aankomen. Shit, daar gáán we weer dacht ik.” Guido had twee keuzes: het laten gebeuren óf niet. Guido: “Ik besloot om die winter te blijven zwemmen. En het heeft me zoveel gebracht! Niet alleen heb ik de winter anders en beter ervaren, koudwaterzwemmen doet ook echt wat met je lichaam en je geest.”
De zee is geen vijand
Of hij hulp heeft gehad bij het zwemmen in het koude water? Guido: “Ik ben heel eigenwijs. Ik ben het gewoon gaan doen en heb mijn gevoel gevolgd.” Wel heeft hij later uit nieuwsgierigheid een workshop ‘Wim Hof Methode’ gevolgd. Hof staat bekend om zijn Guinness World Records voor onder andere in ijswater zwemmen. “Dat was heel inspirerend! Maar, echt een aansluiting vond ik er niet. Dat komt omdat ik een ander doel heb. De Wim Hof Methode stelt je in staat om moeilijke dingen te trotseren. Je brengt je lichaam in een staat van zijn dat wordt aangestuurd door het sympathische zenuwstelsel, het zenuwstelsel dat in werking wordt gesteld bij gevaar. Heel nuttig en gaaf om te zien waartoe je lichaam in staat is. Ik vind het geweldig wat Wim Hof laat zien! Maar tegenwoordig leven we veelal in een gestreste samenleving, waardoor dit zenuwstelsel chronisch geprikkeld wordt. Daarom doen wij vooraf het Winter zeebad een meditatie- en ademhalingsoefening die je lichaam en geest juist tot rust brengt. Er zijn zoveel mensen met een burn-out. We hebben dit hard nodig: de zachte kracht in plaats van wilskracht.”
Gember om warm te blijven
In september 2018 bedacht Guido dat hij zijn ervaring wilde delen en overdragen. Alleen Marten reageerde op de oproep. Guido: “Kan mij het schelen, dacht ik. Ik wist ook niet hoe ik het wilde aanpakken en wat er zou gebeuren, dus liet ik het doorgaan. Inmiddels zijn we bijna wekelijks met z’n tienen!” Terwijl de deelnemers zich op het strand verzamelen, haalt Marten een zakje tevoorschijn met daarin stukjes verse gember en deelt het uit aan de anderen. “Dit is mijn truc. Zo blijf je warm van binnenuit. Ik neem het altijd mee.” Hij kijkt de rest van de week echt uit naar het Winter zeebad. Marten: “Een ochtendje voor mezelf. Ik was voorheen heel serieus. Door het zwemmen in de zee ben ik speelser geworden. Je voelt je heel vrij, alles mag zolang het veilig gebeurt.”
Absoluut geen nieuwjaarsduik
Vaak wordt door mensen de vergelijking gemaakt met de nieuwjaarsduik. Guido: “De afstand naar de zee is daarbij zo groot. Je bent jezelf aan het afschermen, je probeert niks te voelen. Hup erin en dan heel hard schreeuwen. Het liefst met een rode Unox-muts op, ofzo. Dat is stoer en daarmee ook de buitenkant. Ik wil graag het tegenovergestelde.” In het begin waren er een paar mensen in zijn groep die het inderdaad vooral stoer vonden om te doen. Guido: “Maar dan ben je niet op de manier bezig waarop ik je hoop te inspireren. Het gaat mij juist om de binnenkant. Om het voeden van onze innerlijke wereld, niet om ons ego te laten groeien.”
De kou trotseren
Maar hoe trotseer je dan toch die kou? Op de ochtend van de reportage is het zeewater slechts zes graden. Guido: “De groep heb ik verteld over onderkoeling, wat er dan gebeurt. En hoe je hyperventilatie kan voorkomen. Ik ben er altijd bij om te helpen.” Ze beginnen de ochtend met een rondje hardlopen en een meditatie- en ademhalingsoefening. Guido: “Hiermee stimuleren we het parasympathische zenuwstelsel en maken we onszelf zacht in plaats van hard. We geven geen brul als we het water in gaan, maar we gaan er rustig in liggen. Onze gedachten daarbij zijn heel belangrijk. Je denkt snel ‘shit, wat koud, dit is echt niet lekker, ik ga dood’. Dan wordt het een moeilijke daad, één op veel wilskracht. Als je de strijd laat varen, jezelf overgeeft en gedachten verandert in ‘de zee gaat mij voeden’ of ‘het is fijn’ dan blijkt het vanzelf te gaan en wordt het een wel-daad. Het is echt een mindset. We zijn de zee juist dankbaar.”
Opgefrist door het water
Na relaxed gebadder en gezellig gekletst te hebben in het water komen de deelnemers één voor één uit het water. Niet rennend, ze lopen op het gemak richting het strand. En allemaal op hun eigen tempo, wanneer ze zelf de zee willen verlaten. Will: “Ik ben helemaal wakker! Opgefrist door het water!” Hun huid ziet een beetje rood. Nelie: “Maar ik heb het niet koud, ik voel me juist heel lekker. Wel ga ik me snel aankleden.” De zee is verrassend rustig in tegenstelling tot vorige week. Marten: “Door de hoge golven was het lastig om een plekje te vinden om ontspannen te liggen. En dan steeds zo’n koude golf in je nek, brr. Vandaag was een stuk aangenamer.” Wanneer je het water in gaat krijg je het eerst koud, daarna gaat je interne thermostaat aan en begint je huid te prikkelen. Volgens de deelnemers een lekker gevoel. Guido: “Het is belangrijk om je verstand te blijven gebruiken. Als je huid niet meer prikkelt, maar begint te verdoven, dan moet je het water verlaten. We willen natuurlijk niet onderkoeld raken.”
Geen dieptepunt, maar een hoogtepunt
De deelnemers zorgen ervoor dat ze zichzelf na het zwemmen goed afdrogen en warm aankleden. Er worden bekers thee uitgedeeld. Ook heeft iemand pure chocolade meegenomen. Ab laat een aantal foto’s van eerdere sessies zien. Ze liggen met een grote glimlach op een besneeuwd strand. De temperatuur bereikte misschien een dieptepunt die bewuste dag, de groep noemt het liever een hoogtepunt. Weer of geen weer, het zwemmen in de zee gaat iedere vrijdagochtend door. Guido: “Een keer kwamen de mensen heel laat opdagen. Het stormde en ze dachten dat ik wel zou afzeggen. Dat is niet het geval. De natuur is elke week anders: die elementen doen iets met je.” Hoe hun familie reageert? Ab: “Zij moeten er niet aan denken, aan dat koude water. Maar, als je het niet hebt gedaan dan weet je ook niet hoe goed dit voelt, dus dat begrijp ik wel.” In het najaar van 2019 start Guido opnieuw met het Winter zeebad. Meer informatie vind je op zijn website
Foto’s Mel van Zweeden