De Ambachterie uit Oostburg

Aan de rand van Oostburg vind je De Ambachterie. Een succesvol uit de hand gelopen hobbyproject van Dennis Coppens. Sinds een paar jaar runt hij samen met zijn vrouw Ellen het bedrijf en leveren ze kroketten en bitterballen aan horeca binnen en buiten Zeeland. Vaak op maat gemaakt voor de klant. Op de wensenlijst? Snacks gemaakt met scheermessen en kokkeltjes. Dennis: “Omdat het superlekker is. Dat is Zeeland!”

Grote vuurwerkshow, grote plannen
“We zaten bij de vuurwerkshow in Knokke toen Dennis ineens vertelde dat hij een bedrijf wilde starten.” Ellen glundert als ze eraan terugdenkt. “Dennis is kok en begon in 2010 vanuit huis met het maken van kroketten. Gewoon in onze keuken. Ik werkte toen nog als hypotheekadviseur bij de Rabobank. Ook een super toffe job trouwens. Het hobbyproject van Dennis groeide tot een goedlopend bedrijf en dat kon je in huis merken. Dan pakte hij weer een stuk aanrecht erbij en als ik pech had stond bij thuiskomst heel de woonkamer vol buffetspullen.” Lachend: “Sta je daar in je mantelpakje! En de geur in huis? O, hou op! Maar ja, je moet ergens beginnen.” Na de geboorte van hun tweede kind besloot Ellen ook in het bedrijf te stappen. “We zijn gaan rekenen. Wat is rendabel? Die zomer heb ik voor het eerst meegewerkt. Daarvoor deed Dennis alles zelf.”

“De geur in huis? O, hou op! Maar ja, we moesten ergens beginnen.”

Populair seizoensproduct
Zo rond Hemelvaart en Pinksteren is het extra druk bij De Ambachterie. Dennis: “We maken echt een seizoensproduct. In maart begint de piek en dat duurt tot de tweede week van november. Bij slecht weer is het iets rustiger. Niet dat het dan stil is, mensen blijven toch uit eten gaan.” De snacks worden geleverd aan uiteenlopende horecagelegenheden. Ellen: “Het kan een frituur zijn, een restaurant, brasserie of strandpaviljoen. En landwinkels rond de feestdagen. Ook de Agrimarkt verkoopt onze vlees- en garnalenkroket. In de Jumbo in Breskens hebben we zelfs een eigen vriezer staan met daarin alle producten.” Dennis: “We zijn niet duurder dan een ander, maar wel dan wat je vindt op de onderste plank bij de groothandel. Gelukkig is er een kwaliteitsslag gaande in de horeca. Ook merk je het aan de mensen, die alles opzoeken op internet. Ze snappen het verschil tussen een kroket van twintig cent en die van ons.”

Constante kwaliteit
Het duurt zo’n drie dagen voordat een kroket is gemaakt. Dennis: “Ja, het is best bewerkelijk. We maken gemiddeld op een dag zo’n 10.000 kroketten of 20.000 bitterballen.” Handmatig de kroketten en bitterballen rollen doen ze niet meer. Dennis: “Dat gaat gewoon niet met deze aantallen. Dan pleeg je roofbouw op jezelf.” Ellen vult aan: “Dat de snacks machinaal geproduceerd worden is ook beter hoor. Zo is kwaliteit constant.” Heel anders dan toen Dennis nog bij een restaurant in Breskens werkte. “De vader van de eigenaar had een garnalenkotter. Alles kwam direct vers uit de zee. Zijn tante pelde de garnalen. Dat was zo fantastisch lekker. Voor ons zit dat er nu niet in, maar dat moet je ook niet willen. We verwerken heel wat tonnen gepelde garnalen op een jaar.” Dennis loopt ondertussen trots rond door de productieruimte die heerlijk naar een krachtige bouillon ruikt. Bakken met paddenstoelen, vers geraspte kaas en asperges komen voorbij.

Scheermessen en kokkeltjes op de verlanglijst
Dennis: “Ik werkte voorheen als kok. Bij de scampi’s met look dacht ik eens ‘dat is een leuk gerechtje, daar kan ik ook een kroket mee maken’. Zo begon het. Het vlees werd fijngesneden en er werd anderhalve kilo knoflook gepeld. Allemaal met de hand, net als de vijftig kilo scampi’s. We kunnen er knoflookpulp doorheen gooien, maar dat proef je dan ook. Dat willen we natuurlijk niet.” Ellen: “Volgens mij hebben we nu zo’n zesentwintig soorten in het assortiment. Van vegetarisch en kaas tot vis en vlees.” Wat Dennis echt nog eens wil maken? “Kroketten met scheermessen of kokkeltjes. Waarom? Omdat het superlekker is! Dat is Zeeland. Ik vind het heel erg leuk om de bezorgrondes te doen. Dan rij ik langs het water, bij de Oosterscheldekering of Neeltje Jans bijvoorbeeld. Het is er zo mooi en zeker met zonnig weer. En dan zie je al die vakjes in het water. Ja, daar moeten we nog iets mee.”

Op maat gemaakte snacks
Misschien nog wel het leukste zijn de custom made producten van De Ambachterie. Dennis: “Samen met de klant maken we iets unieks. Zo loopt er nu een project in Scheveningen met Seafood Centre en Stichting Noordzeevis. We mogen kroketten maken van de bijvangst. Dat wordt door hen opgekocht bij de vismijn.” Dennis toont op zijn mobiele telefoon de boodschappenlijst van de ochtend. Kilo’s haaifilet en kabeljauw staan opgesomd. Dennis: “We maken eerst een prachtige bouillon. Dat trekt lekker een hele dag. Daarna gaan de vis en de groenten erbij, een dubbelgetrokken bouillon. De volgende dag maken we de kroketten.” Ook voor een slagerij zijn ze bezig met Zeeuwse seizoenskroketten. Twee of drie hiervan gaan op voor het Zeker Zeeuws keurmerk. Voor een kaasboerderij ontwikkelen ze een Zeeuwse bittergarnituur. Dennis: “Ken je die Sinterklaasletters van kaas? Van de afsnijdsels die overblijven maken wij weer kaaskroketten.”

“Ken je die Sinterklaasletters van kaas? Van de afsnijdsels die overblijven maken wij weer kaaskroketten.”

Meer begrip voor elkaar en successen delen
Pas sinds een jaar of twee werkt het echtpaar samen, maar het loopt allemaal op rolletjes. Dennis: “Ik zorg voor de inkoop, productie en het aansturen van de mensen. We zijn inmiddels met zo’n zeven man en groeiende. Daarnaast heb je natuurlijk veel administratie, het werven van klanten, sollicitatiegesprekken en noem maar op. Wie beter dan je eigen vrouw kun je dat toevertrouwen?” Ellen: “Door samen te werken krijg je meer begrip voor elkaar. Je snapt waarom je soms ook ’s nachts moet werken bijvoorbeeld. En het is fijn om de successen met elkaar te delen.” Of ze soms zelf nog van kroketten en bitterballen snoepen? Ellen grapt: “Nee, wij eten thuis alleen nog komkommer en tomaat! Een frietpan hebben we niet staan.” Dennis vult haar snel aan: “Nou, ik durf af en toe nog wel een kroket tussen m’n boterham te leggen!” Aan het einde van de ochtend neemt Groôs afscheid van De Ambachterie. Het is tijd voor de grote schoonmaak. Iedere middag worden de machines uit elkaar gedraaid en alles schoongemaakt. Zo kunnen ze de volgende ochtend gelijk weer aan de slag